Yargıtay
Dairesi: Büyük Genel Kurulu
Esas No: 1958/ 30
Karar No: 1959 / 4
Karar Tarihi: 21.01.1959

(765 S. K. m. 276, 309)

Kendisinde yakalanıp yediemin olarak yine kendisine teslim kılınan kaçak orman emvalini iade etmemek veya kendisinde yakalanıp başkasına yediemin sıfatiyle verilen kaçak orman mallarını bulunduğu yerden almak suretiyle Türk Ceza Kanunu'nun 276 ve 309 ncu maddeleri hükümlerine muhalefet ve ademi riyaete müteallik fiil ve hareketlerin, (Bazı Orman Suçlarının Affına mütedair) kanun dolayisiyle orman suçunun affa tabi ve bu itibarla yedieminlik sıfatının zail olmuş bulunması icap ettiğinden suç teşkil edip etmiyeceği, diğer bir ifade ile (orman suçunun) affa uğraması, yukarıda bahse konu olan suçların tekevvününe müessir olup olmıyacağı hususunda Temyiz Mahkemesi Ceza Umumi Heyeti'nin 27.62.1956 tarih, Esas itiraz 30, Karar 34 ve itirazname 1956/16 sayılı ilamiyle 21.5.1956 tarih, esas itiraz 96, karar 103 ve itirazname 1956/74 sayılı ilamı arasında mübayenet ve içtihat ihtilafı bulunduğundan bahisle halli istendiği cihetle bu baptaki ilamlar ve evrak okunup içtihat ihtilafının mevcudiyetine ittifakla karar verildikten sonra işin esası toplanmış bulunan İçtihadı Birleştirme Büyük Heyeti'nce tetkik ve keyfiyet müzakere edildi.

Bazı orman suçlarının affedilmiş bulunması, Türk Ceza Kanunu'nun 276 ve 309 uncu maddeleri hükmüne muhalefet ve ademi riayet dolayisiyle teşekkül eden suçlara tesir etmemesi gerekir. Zira bunlar vasıf ve mahiyetleri itibariyle ayrı bir suç mevzuu ve ayrı bir kasıt ile işlenmiş suçlara müteallik fiil ve hareketlerdir. Filhakika kendisine yediemin sıfatiyle teslim edilen kaçak orman emvalini iade etmemek veya başkasına teslim kılınan bu emvali bulunduğu yerden almak, resmi merciler tarafından ittihaz kılınmış resmi muameleler neticesinde takarrur eylemiş bir duruma taarruz ve bunu ihlaldir.

Orman suçunun affa uğraması, tekevvün etmiş bulunan yedieminliği suistimal suçunu bertaraf edemiyeceği gibi 276 ve 309 uncu maddelerde yazılı suç unsurlarından herhangi birini iref ve izale edecek hallerden madut olmaması icap eder. Mezkur 276 ncı maddenin 2 nci fıkrasında tasrih kılındığı üzere yedieminliğe mevzu olan eşyanın sahibi bulunmanın dahi failin tecziyesine mani teşkil etmemesi yukarıda serdedilen mülahazaları bir bakımından teyit eyleyen hukuki bir mesnet sayılabilir.

Sonuç: Orman suçlarının affa tabi olması; buna dair Af Kanunu'nun yürürlüğe girmesinden evvel işlenen orman emvali yedieminliğin suiistimalinden mütevellit ve Türk Ceza Kanunu'nun 276 ve 309 uncu maddelerinde yazılı suçların tekevvününe mani ve müessir olamayacağına 21 Ocak 1959 tarihinde üçte ikiyi geçen ekseriyetle karar verildi. (¤¤)



Full & Egal Universal Law Academy