© Translations published on
Permission to re-publish this translation has been granted by
for the sole purpose of its inclusion in the Court’s database HUDOC.
Aizpurua Ortiz o.fl. gegn Spáni
Dómur frá 2. febrúar 2010
Mál nr. 42430/05
1. gr. 1. viðauka. Friðhelgi eignarréttar
Hugtakið eign. Lífeyrisgreiðslur. Lögmætar væntingar. xx
1. Málsatvik
Kærendur eru 56 talsins að meðtöldum Magdaleno Aizpurua Ortiz. Þeir eru spænskir ríkisborgarar sem ýmist eru eða voru búsettir í Vizcaya-héraðinu á Spáni. Þeir voru starfsmenn fyrirtækisins Sefanitro S.A. þar til þeir settust í helgan stein og hófu töku snemmbúinna eftirlauna. Þá fengu þeir viðbótarlífeyri sem var greiddur á grundvelli ákvæða kjarasamnings frá árinu 1983. Þar var kveðið á um að starfsmenn sem hefðu hafið störf hjá fyrirtækinu fyrir árið 1984 fengju greiddan viðbótarlífeyri til 65 ára aldurs. Þegar greiðslur stöðvuðust árið 1994 höfðuðu kærendur mál fyrir dómstóli sem úrskurðaði þeim í vil.
Kjarasamningurinn frá árinu 1983 féll úr gildi árið 2000 við gildistöku nýs kjarasamnings. Í honum var kveðið á um að greiða skyldi þeim sem hefðu þegið viðbótarlífeyri á grundvelli eldri samningsins eingreiðslu sem jafngilti þriggja mánaða viðbótarlífeyrisgreiðslum.
Kærendur höfðuðu mál fyrir dómstól á sviði vinnuréttar sem féllst á hluta krafna þeirra og gerði fyrirtækinu að greiða þeim lífeyrinn í samræmi við kröfur þeirra. Fyrirtækið áfrýjaði málinu til hæstaréttar sem vísaði kröfum kærenda frá. Hann vísaði sérstaklega til þess að réttindi á grundvelli kjarasamninga gætu fallið niður við endurskoðun þeirra nema annað væri sérstaklega tekið fram.
2. Meðferð málsins hjá Mannréttindadómstólnum
Kæran
Kærendur héldu því fram að brotið hefði verið í bága við 1. gr. 1. viðauka þar sem nýr kjarasamningur hefði leitt til þess að þeir hefðu verið sviptir rétti sínum til viðbótarlífeyris en sá samningur hefði verið gerður milli fyrirtækisins og fulltrúa starfsmanna sem hefðu hvorki haft rétt til koma fram fyrir þeirra hönd né fara með gæslu hagsmuna þeirra.
Niðurstaða
Dómstóllinn tók fyrst til skoðunar hvort kærendur gætu átt aðild að málinu samkvæmt 34. gr. sáttmálans og hvort skilyrði þess að mál væri tækt væru uppfyllt samkvæmt 35. gr. hans. Í tilvikum níu kæ
