© ევროპის საბჭო/ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლო, 2012. წინამდებარე თარგმანი შესრულებულია ევროპის საბჭოს ადამიანის უფლებათა სატრასტო ფონდის ხელშეწყობით (/humanrightstrustfund). სასამართლოსათვის იგი სავალდებულო ხასიათს არ ატარებს. დამატებითი ინფორმაციისათვის იხილეთ საავტორო უფლებების სრული მიმოხილვა მოცემული დოკუმენტის ბოლოს.
Council of Europe/European Court of Human Rights, 2012. This translation was commissioned with the support of the Human Rights Trust Fund of the Council of Europe (/humanrightstrustfund). It does not bind the Court. For further information see the full copyright indication at the end of this document.
Conseil de l’Europe/Cour Européenne des Droits de l’Homme, 2012. La présente traduction a été effectuée avec le soutien du Fonds fiduciaire pour les droits de l’homme du Conseil de l’Europe (/humanrightstrustfund). Elle ne lie pas la Cour. Pour plus de renseignements veuillez lire l’indication de copyright/droits d’auteur à la fin du présent document.
საინფორმაციო ბარათი სასამართლოს პრეცედენტულ საქმეზე #116
2009 წლის თებერვალი
სერგეი ზოლოტუხინი რუსეთის წინააღმდეგ – 14939/03
გადაწყვეტილება 10.2.2009 [GC]
დამატებითი ოქმი #7 მუხლი 1
ერთი და იგივე დანაშაულისთვის ორჯერ გასამართლების ან დასჯის აკრძალვა
“მცირე არამართზომიერი მოქმედებისთვის” ადმინისტრაციული სასჯელი და შემდგომი სისლხის სამართლებრივი დევნა “არამართლზომიერი ქმედებისთვის” იგივე ფაქტებთან მიმართებით: დარღვევა
ფაქტები: 2002 წლის იანვარში მომჩივანი დააპატიმრეს ნებართვის გარეშე მეგობარი გოგონას სამხედრო ბაზაში მიყვანისთვის და იგი გადაყვანილ იქნა საოლქო პოლიციის განყოფილებაში. პოლიციის ანგარიშის მიხედვით, მომჩივანი იყო ნასვამი, უტიფრად იქცეოდა, იყენებდა უხამს სიტყვებს და ცდილობდა გაქცევას. იმავე დღეს საოლქო სასამართლომ დამნაშავედ სცნო იგი პოლიციის თანამშრომლების შეგინებისთვის და პოლიციის განყოფილებაში მისვლის შემდეგ საზოგადოებრივი წესრიგის დარღვევისთვის. სასამართლომ ის დამნაშავედ სცნო “მცირე არამართზომიერი ქმედების” ჩადენაში, რომელიც განსაზღვრულია ადმინისტრაციული კოდექსის 158-ე მუხლით და მიუსაჯა მას სამ დღიანი პატიმრობა. ამსთანავე მის წინააღმდეგ აღიძრა სისხლის სამართლის საქმე იმავე ქმედებასთან დაკავშირებით. მას ბრალი წაუყენეს “არამართლზომიერ ქმედებაში” რომელიც განსაზღვრულია სისხლის სამართლის კოდექსის 213-ე მუხლით პოლიციის თანამშრომლის შეგინებისთვის და საზოგადოებრივი წესრიგის დარღვევისთვის პოლიციის განყოფილებაში მისვლისთანავე. მას ასევე ბრალად დაედო საჯარო პირის შეურაცყოფა სისხლის სამართლის კოდექსის 319-ე მუხლით, მან შეაგინა ოფიცერს რომელიც ადგენდა ადმინისტრაციული დანაშაულის ანგარიშს. და ბოლოს, მას ასევე ბრალად დაედო საჯარო მოხელეზე ძალადობრივი მუქარის განხორციელება სისხლის სამართლის კოდექსის 318-ე მუხლით იგი დაემუქრა ოფიცერს მოკვლით პოლიციის განყოფილებისკენ მიმავალ გზაზე. 2002 წელს იმავე საოლქო სასამართლომ მომჩივანი დამნაშავედ სცნო სისხლის სამართლის კოდექსის 318 და 319-ე მუხლებით, მაგრამ გაამართლა 213-ე მუხლის ბრალდებაში იმ საფუძვლით რომ მისი ბრალეულობა საჭირო სტანდარტს მიღმა არ დადასტურდა.
კანონი: 2007 წლის 7 ივნისის პალატის გადაწყვეტილებით სასამართლომ ერთხმად გადაწყვიტა რომ ადგილი ჰქონდა დამატებითი ოქმი #7 მე-4-ე მუხლის დარღვევას. მთავრობის მოთხოვნით საქმე გადაიგზავნა დიდ პალატაში. მუხლის მიზნებიდან გამომდინარე “სისხლის სამართლის ბრალდების” არსებობა დიდმა პალატამ დაადგინა პალატის დადგენილება რომ მიუხედავად იმისა რომ საწყის ეტაპზე სამართალწარმოება მომჩივანის მიმართ იყო კლასიფიცირებული როგორც ადმინისტრაციული ეროვნული კანონმდებლობის მიხედვით ის გათანაბრებული იყო სისხლის სამართლის სამართალწარმოებასთან, კონკრეტულად კი, იმ დანაშაულთან მიმართებით რომელიც კლასიფიცირებულია როგორც “მცირე არამართლზომიერი ქმედება” და მასზე გათვალისწინებული სასჯელის სიმკაცრიდან გამომდინარე. იმასთან დაკავშირებით იყო თუ არა მსგავსება დანაშაულებში სასამართლოს წარსულში განსხვავებული მიდგომები ჰქონდა და პოზიცია ეფუძნებოდა ფაქტების წარმომავლობას, სამართლებრივ კლასიფიკაციას იმის თაობაზე რომ ერთიდაიგივე ფაქტებმა შეიძლება წარმოშვას სხვადასხვა დანაშაული ან მნიშვნელოვანი ელემენტების არსებობას რაც საერთოა ყველა დანაშაულისთვის, მიუხედავად მათი სამართლებრივი ხასიათისა. იმის გათვალისწინებით რომ ამ განსხვავებული მიდგომ
