© Vijeće Evrope/Evropski sud za ljudska prava, 2012. Ovaj prevod je realiziran zahvaljujući pomoći Fonda povjerenja Vijeća Evrope (/humanrightstrustfund). On ne obavezuje Sud. Ako su vam potrebne dodatne informacije, pogledajte naznaku o autorskim pravima na kraju ovog dokumenta.
© Council of Europe/European Court of Human Rights, 2012. This translation was commissioned with the support of the Human Rights Trust Fund of the Council of Europe (/humanrightstrustfund). It does not bind the Court. For further information see the full copyright indication at the end of this document.
© Conseil de l’Europe/Cour européenne des droits de l’homme, 2012. La présente traduction a été effectuée avec le soutien du Fonds fiduciaire pour les droits de l’homme du Conseil de l’Europe (/humanrightstrustfund). Elle ne lie pas la Cour. Pour plus de renseignements veuillez lire l’indication de copyright/droits d’auteur à la fin du présent document.
Informativna bilješka o sudskoj praksi Suda br. 94
Februar 2007.
Tatishvili protiv Rusije - 1509/02
Presuda od 22.2.2007
Član 2 Protokola broj 4
Član 2, stav 1 Protokola broj 4
Sloboda izbora boravišta
Odbijanje organa da podnositeljki predstavke registriraju boravište na njenoj kućnoj adresi: povreda
Član 6
Građanski postupak
Član 6, stav 1
Pravično suđenje
Domaći sudovi nisu predstavili razloge za svoje odluke: povreda
Činjenice: Podnositeljka predstavke rođena je u Gruziji, ali je bila državljanka bivšeg SSSR do 31. decembra 2000. kada je postala apatrid. U to materijalno vrijeme živjela je u Moskvi. U skladu sa zakonodavstvom i propisima koji su doneseni 1990-ih godina, osobe sa prebivalištem u Rusiji imale su opću obavezu prema sistemu Propiska (unutrašnja registracija) da se prijave kao rezidenti na bilo kojoj adresi na kojoj namjeravaju ostati duže od deset dana. Neprijavljivanje je moglo rezultirati novčanom kaznom i gubitkom pristupa socijalnim pravima poput zdravstvene pomoći, socijalnog osiguranja i penzije. Međutim, presuda Ustavnog suda iz 1998. godine jasno je utvrdila da je ta prijava bila čisto formalan proces te da na osnovu dokumenta kojim se dokazuje identitet i dokumenta kojim se potvrđuje pravo na boravište na odabranoj adresi, nadležni organi imaju obavezu da prijave osobu kao rezidenta na toj adresi. Podnositeljka predstavke je 25. decembra 2000. godine u zahtjevu predanom pasoškoj službi navela da ima stan u Moskvi koji je prijavljen kao njeno mjesto prebivališta, ali joj je rečeno da njen zahtjev ne može biti obrađen. Osporila je ovu odluku na okružnom sudu koji je odbacio njen zahtjev po osnovu da ona nije rodbinski povezana sa vlasnikom stana te da stoga nema pravo da u njemu boravi prema zakonu koji propisuje višestanarske ugovore, kao i da podliježe viznim zahtjevima prema sporazumu između Rusije i Gruzije. Žalila se gradskom sudu, tvrdeći, naročito, da nikada nije imala gruzijsko državljanstvo te da je vizni zahtjev u njenom slučaju neprimjeren i da se, u svakom slučaju, propisi o prebivalištu jedinstveno primjenjuju na sve osobe koje zakonito borave unutar Ruske Federacije, bez obzira na njihovo državljanstvo. Apelacioni sud je podržao nalaze okružnog suda i nije se bavio arg
