ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τμήμα εγκρίσεως της εξετάσεως των αναιρέσεων)
της 24ης Οκτωβρίου 2019 ( *1 )
«Αίτηση αναιρέσεως – Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα – Έγκριση της εξέτασης των αιτήσεων αναιρέσεως – Άρθρο 170β του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου – Αίτηση με την οποία δεν τεκμηριώνεται η σημασία ενός ζητήματος για την ενότητα, τη συνοχή ή την εξέλιξη του δικαίου της Ένωσης – Απόρριψη της αιτήσεως εγκρίσεως»
Στην υπόθεση C‑614/19 P,
με αντικείμενο αίτηση αναιρέσεως δυνάμει του άρθρου 56 του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ασκήθηκε στις 14 Αυγούστου 2019,
Dr. Ing. h.c. F. Porsche AG, με έδρα τη Στουτγάρδη (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον C. Klawitter, rechtsanwalt,
αναιρεσείουσα,
όπου οι λοιποί διάδικοι είναι:
το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO),
καθού πρωτοδίκως,
η Autec AG, με έδρα τη Νυρεμβέργη (Γερμανία),
παρεμβαίνουσα πρωτοδίκως,
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τμήμα εγκρίσεως της εξετάσεως των αναιρέσεων),
συγκείμενο από τους R. Silva de Lapuerta, Αντιπρόεδρο του Δικαστηρίου, J. Malenovský (εισηγητή) και F. Biltgen, δικαστές,
γραμματέας: A. Calot Escobar
έχοντας υπόψη την πρόταση του εισηγητή δικαστή και αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα M. Szpunar,
εκδίδει την ακόλουθη
Διάταξη
1
Με την αίτηση αναιρέσεως, η Dr. Ing. h.c. F. Porsche AG ζητεί την αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 6ης Ιουνίου 2019, Porsche κατά EUIPO – Autec (Αυτοκίνητα), (T-210/18, μη δημοσιευθείσα, στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, EU:T:2019:380), με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της με αίτημα την ακύρωση της απόφασης του τρίτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), της 19ης Ιανουαρίου 2018 (υπόθεση R 941/2016‑3), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ των Autec AG και Dr. Ing. h.c. F. Porsche AG.
Επί της αίτησης για την έγκριση της εξέτασης της αίτησης αναιρέσεως
2
Κατά το άρθρο 58α, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς προηγούμενη έγκριση του Δικαστηρίου, δεν χωρεί εξέταση της αίτησης αναίρεσης που ασκείται κατά απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου η οποία αφορά απόφαση ανεξάρτητου τμήματος προσφυγών του EUIPO.
3
Κατά το άρθρο 58α, τρίτο εδάφιο, του εν λόγω Οργανισμού, η εξέταση της αιτήσεως αναιρέσεως εγκρίνεται, εν όλω ή εν μέρει, κατά τα προβλεπόμενα λεπτομερώς στον κανονισμό διαδικασίας, όταν η αίτηση αυτή εγείρει σημαντικό ζήτημα για την ενότητα, τη συνοχή ή την εξέλιξη του δικαίου της Ένωσης.
4
Κατά το άρθρο 170α, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, στις περιπτώσεις του άρθρου 58α, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού, ο αναιρεσείων επισυνάπτει στο δικόγραφο της αιτήσεως αναιρέσεως αίτηση για την έγκριση της εξετάσεως της αιτήσεως αναιρέσεως στην οποία εκτίθεται το σημαντικό ζήτημα που εγείρει η αναίρεση για την ενότητα, τη συνοχή ή την εξέλιξη του δικαίου της Ένωσης και στην οποία περιλαμβάνονται όλα τα αναγκαία στοιχεία προκειμένου το Δικαστήριο να είναι σε θέση να αποφανθεί επί της εν λόγω αιτήσεως εγκρίσεως.
5
Κατά το άρθρο 170β, παράγραφος 3, του Κανονισμού αυτού, το Δικαστήριο αποφαίνεται επί της αιτήσεως εγκρίσεως με αιτιολογημένη διάταξη.
6
Εν προκειμένω, προς στήριξη της αιτήσεώς της για την έγκριση της εξετάσεως της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι με την εν λόγω αίτηση αναιρέσεως εγείρονται σημαντικά ζητήματα για την ενότητα, τη συνοχή ή την εξέλιξη του δικαίου της Ένωσης, προβάλλοντας οκτώ επιχειρήματα.
7
Με το πρώτο επιχείρημά της, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι παραβίασε τη σχετική νομολογία του Δικαστηρίου κρίνοντας ότι ο ατομικός χαρακτήρας ενός σχεδίου ή υποδείγματος πρέπει να προκύπτει από την εντύπωση που δημιουργείται ότι το σχέδιο ή υπόδειγμα είναι καινοφανές. Το ζήτημα κατά πόσον το κριτήριο του καινοφανούς χαρακτήρα είναι κρίσιμο για την εκτίμηση του ατομικού χαρακτήρα είναι σημαντικό για την ενότητα, τη συνοχή ή την εξέλιξη του δικαίου της Ένωσης.
8
Όσον αφορά το δεύτερο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι παραβίασε, στο πλαίσιο της εκτιμήσεως του ατομικού χαρακτήρα σχεδίου ή υποδείγματος, τη σχετική νομολογία του Δικαστηρίου, αποκλείοντας από την εξέταση τα λιγότερο αισθητά ή λιγότερο έντονα χαρακτηριστικά. Η πλάνη αυτή περί το δίκαιο εγείρει επομένως ένα σημαντικό ζήτημα για την ενότητα και τη συνοχή του δικαίου της Ένωσης.
9
Όσον αφορά το τρίτο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι, αντιθέτως προς τη θέση που έλαβε το Γενικό Δικαστήριο, η εξέταση του ατομικού χαρακτήρα ενός υποδείγματος απαιτεί, κατά το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2001, για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα (ΕΕ 2002, L 3, σ. 1), να διαπιστωθεί, κατ’ αρχάς, η συνολική εντύπωση που προκαλεί ένα υπόδειγμα και, στη συνέχεια, η συνολική εντύπωση που προκαλεί το άλλο υπόδειγμα. Επομένως, η θέση την οποία έλαβε το Γενικό Δικαστήριο υπονομεύει τη συνοχή και την ενότητα του δικαίου της Ένωσης.
10
Με το τέταρτο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει, κατ’ ουσίαν, ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν ακολούθησε τη νομολογία του Δικαστηρίου κατά την οποία εναπόκειται στον δικαιούχο του προγενέστερου υποδείγματος να τεκμηριώσει και να αποδείξει ότι το σχέδιο ή το υπόδειγμα του οποίου την ακυρότητα προβάλλει ενυπήρχε ήδη στο προγενέστερο υπόδειγμα, και μάλιστα εξ ολοκλήρου. Αυτή η απόκλιση της εκτιμήσεως του Γενικού Δικαστηρίου υπονομεύει, επομένως, την ενότητα και τη συνοχή του δικαίου της Ένωσης.
11
Όσον αφορά το πέμπτο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα προβάλλει, κατ’ ουσίαν, ότι, σύμφωνα με ορισμένες διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου, ο δικαιούχος του προσβαλλόμενου σχεδίου ή υποδείγματος δεν μπορεί να αποδείξει ότι, πέραν των ομοιοτήτων που προκύπτουν από τις επίμαχες τμηματικές εικόνες, υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ των συγκρουόμενων υποδειγμάτων οι οποίες δημιουργούν μια σημαντικά διαφορετική συνολική εντύπωση.
12
Όσον αφορά το έκτο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο προσδιορίζοντας τον ενημερωμένο χρήστη ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα υποδείγματα ή προϊόντα και χωρίς να λάβει υπόψη τα πραγματικά χαρακτηριστικά της σχετικής αγοράς. Το ζήτημα αν η προσέγγιση αυτή είναι ορθή αφορά την ενότητα και τη συνοχή του δικαίου της Ένωσης.
13
Με το έβδομο επιχείρημά της, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι ο ενημερωμένος χρήστης λαμβάνει την απόφαση που στηρίζεται στην προτίμηση ενός υποδείγματος από ένα άλλο σε συνάρτηση με τον βαθμό πληροφόρησης και προσοχής του. Ως εκ τούτου, η αναιρεσείουσα διερωτάται, εν προκειμένω, εάν είναι δυνατόν να ληφθούν ως βάση τα μηχανοκίνητα οχήματα εν γένει, προκειμένου να διαπιστωθεί ο ατομικός χαρακτήρας με βάση την περιγραφή του προϊόντος το οποί
