Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2015/3818 Esas 2017/6313 Karar

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

DAVA TÜRÜ : ELATMANIN ÖNLENMESİ, ECRİMİSİL


Taraflar arasında görülen elatmanın önlenmesi, ecrimisil davası sonunda, yerel mahkemece davanın reddine ilişkin olarak verilen karar davacı vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi ...'nun raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;

-KARAR-

Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteğine ilişkindir.
Davacı, davalının köy tüzel kişiliğinin maliki olduğu ... ada ... parsel sayılı taşınmaz üzerinde bulunan lojmanda oturduğunu, 6 aylık kira bedelini ödememesi nedeniyle ihtarname gönderildiğini, ... İcra Müdürlüğü'nün 2013/117 esas sayılı dosyasında icra takibi yapıldığını ancak kira borcunun ödenmediğini ileri sürerek davalının el atmasının önlenmesine ve 700 TL ecrimsilin takip tarihinden itibaren işleyecek kanuni faiz ve icra giderleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, lojmanın kendisine tahsis edildiğini, davanın ... aleyhine açılması gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, cami lojmanlarının cami görevlilerine tahsis edilmesi gerektiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Hemen belirtilmelidir ki; iddianın içeriği ve ileri sürülüş biçiminden, davanın taşınmaz malın aynına yönelik olduğu ve konusunu oluşturan hakkın para ile değerlendirilmesinin mümkün bulunduğu; böyle bir davada, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 120/1. (1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 413.) ve 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 16. maddeleri uyarınca dava değerinin ve buna göre alınacak harcın, el atılan yerin değeri ile talep edilen ecrimisil toplamından ibaret olacağı kuşkusuzdur (4.3.1953 tarihli ve 10/2 sayılı İBK).
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, davacı tarafından sunulan dava dilekçesinde elatmanın önlenmesi istenildiği halde taşınmazla ilgili bir değer belirtilmediği, sadece talep edilen 700.00 TL ecrimisil miktarı üzerinden harç yatırıldığı ve davanın bu şekilde sonuçlandırıldığı anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere, 492 sayılı Harçlar Kanunu, harcın alınmasını veya tamamlanmasını tarafların isteklerine bırakmayıp, anılan hususun (temyiz edenin sıfatına bakılmaksızın) mahkemece kendiliğinden gözetileceğini düzenlemiş ve buyurucu nitelikteki 32. maddesinde yargı işlemlerinden alınacak harçlar ödenmedikçe müteakip işlemlerin yapılamayacağını öngörmüştür.
Bu durumda öncelikle davacıya el atılan kısmın değerini bildirmesi için süre verilmesi, bu değer üzerinden nispi peşin harcın alınması, bu zorunluluk yerine getirildiği takdirde el atmanın önlenmesi istemi yönünden davaya devam edilmesi gerekirken, anılan husus gözardı edilerek işin esası bakımından hüküm kurulması doğru değildir.
Davacının temyiz itirazı açıklanan nedenden ötürü yerindedir. Kabulüyle hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK'un 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre temyize konu diğer hususların şimdilik incelenmesine yerolmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 09.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.