Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/10873 Esas 2015/23502 Karar

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, eksik ödenen ücret alacağı, ilave tediye, kıdem, ihbar tazminatı ile yıllık ücretli izin alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edelmiş ve davacı avukatı tarafından duruşma talep edilmiş ise de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı işçi, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, ilave tediye ve eksik ödenen ücret alacakları istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karan taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı ve kıdem tazminatına esas alınan hizmet süresi konularında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 32. maddenin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
Ücret kural olarak dönemsel (periyodik) bir ödemedir. Kanunun kabul ettiği sınırlar içinde tarafların sözleşme ile tespit ettiği belirli ve sabit aralıklı zaman dilimlerine; dönemlere uyularak ödenmelidir. 4857 sayılı Kanun'un 32. maddesinde bu süre en çok bir ay olarak belirtilmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının son bordrosundaki fiili çalışması karşılığı tahakkuk edilen ücrete göre, günlük yevmiyesi ve otuz günlük ücreti hesaplanmıştır.
Ancak, taraflarca düzenlenen taahhütnamelerde, davacının aylık ücretlerinin 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu “Ders Görevi” başlıklı 176. madde gereğince ek ders ücreti olarak hesaplanacağı belirtilmiştir. Anılan kanun maddesinde de, “bu Kanun'un 89. maddesine göre kendilerine ders görevi verilenlere, ders saati başına gündüz öğretimi için 140, örgün ve yaygın eğitim kuramlarında yarıyıl ve yaz tatillerinde, cumartesi ve pazar günleri ile saat 18:00'den sonra başlayan öğretim faaliyetleri için 150 gösterge rakamının bu kanuna göre belirlenen aylık katsayısı ile çarpımından oluşan miktar üzerinden ek ders ücreti ödenir.” hükmü yer almaktadır. Davacının son bordrosundaki ücretin, sözkonusu kanun maddesine uygun olarak tespit edilip edilmediği anlaşılamamaktadır. Bu durumda, 657 sayılı Kanunu'nun 176. maddesine açıklanan yöntem ile davacının ücretinin belirlenmesi ve buna göre dava konusu alacakların hesaplanması gerekirken, mahkemece eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alman temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.07.2015 gününde oyçokluğu ile karar verildi.