MAHKEMESİ : ANTALYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 2. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen eşya alacağı davasının reddine dair verilen hüküm hakkında bölge adliye mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelenmesi sonucunda; davacı tarafın istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; davalı ile 1995 yılında evlendiklerini, boşanma davasının derdest olduğunu, düğünde takılan ziynetleri sadece 10 gün takabildiğini, daha sonra davalı ve annesinin kendi rızası olmadan aldıklarını ve 1996 yılında bozdurarak Kaklık Köyünde davalının üzerine olan ev ve marketin temellerinin atıldığını, bu ev ve marketin halen davalının üzerine olduğunu ileri sürerek düğünde takılan altın ve ziynetlerin aynen iadesine, bu mümkün olmadığı takdirde bedeli olan şimdilik 2.000,00 TL’nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı; davaya cevap vermemiş, duruşmalara da katılmamıştır.
İlk Derece Mahkemesince; davacının, dava konusu ziynet eşyasının varlığı, davalı tarafından bozdurulup harcandığına yönelik ispat yükü altında olduğu, davada; davacının, ziynet eşyalarının davalı tarafından bozdurulduğunu tarafsız, görgüye dayalı tanık beyanı vs. delille ispatlayamadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hükme karşı davacı tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi; davacının istinaf talebinin esastan reddine karar vermiş, hüküm; davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Türk Medeni Kanunu’nun 6.maddesi uyarınca kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olgu