(765 S. K. m. 486) (818 S. K. m. 49) (743 S. K. m. 23, 24) (1136 S. K. m. 1, 2, 34, 35)
Dava: Davacı; avukat olan davalının S.Veziroğlu vekili sıfatiyle İstanbul 2. Ticaret Mahkemesinde 1973/19 esas sayılı davasını açarken verdiği 6.2.1973 günlü dilekçesi ile kendisine (sicilli bir dolandırıcı) demek suretiyle hakaret edip kişilik haklarını ihlâl ettiğinden söz ederek 30.000 lira manevi tazminatın ödetilmesini istemiş, davalı ise; anılan davada dayanak gösterilmek ve davacı hakkında açılan emniyeti suistimal ve dolandırıcılık davalarından sözedilmek suretiyle savunma hakkının kullanıldığını, hakaret kastı olmadığını ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuş,
Yapılan yargılama sonunda; mahkemece de, aynı gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz eden : Davacı.
Temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşuldu:
Karar: Dosya münderecatına ve tarafların beyan ve ikrarlarına göre 6.2.1973 günlü dilekçenin davalı tarafından yazıldığı yönünde uyuşmazlık yoktur. Bu itibarla kesin bir sonuca ulaşabilmek için, avukatlık mesleği, avukatların görevlerinin niteliği, hak ve yetkileri, özellikle savunma hakkının nitelik ve kapsamı üzerinde durulmasında yarar vardır.
1136 Sayılı Avukatlık Yasasının1,2 ve 34,35. maddelerinin birlikte incelenmesinden çıkan sonuç şudur: Avukatlık, kamu hizmeti niteliğinde bir serbest meslektir ve bu mesleğin amacı, avukatların hukuki bilgi ve tecrübelerini adalet hizmetine bağlama, tarafların hukuki ilişkilerinden doğan uyuşmazlıkların, hakka uygun olarak çözümlenmesinde ve genel olarak mahkemelerle diğer resmi mercilerde yasaların tam olarak uygulanması konusunda yardımda bulunmaktır. Çünkü avukat, sözleşme ile üzerine aldığı işin yapılmasında ne müvekkilinin buyruğu altında ve ne de onun çıkarları ve yararları peşindedir (Feridun Müderrisoğlu - Avukatlıkta Vekâlet ve Ücret Sözleşmesi - Ankara 1974 - Sayfa 9 vd.) onun ödevi, kısaca hukukun üstün tutulmasında yargı organlarına, hakemlere, resmi ve özel kurumlara yardımcı olmak ve dolayısıyla müvekkilini bu doğrultuda yararlandırmaktır.
Doktrinde genellikle kabul edilen baskın görüş, savunma durumunda olan kişilerin ya da onları savnumakla görevli olan avukatların karşşı tarafın, tanıkların, bilirkişilerin kişisel haklarını ihlal edici iddialar ileri sürmek zorunluluğunda kalabilecekleri hususudur. Özellikle avukata, mesleğini icra ederken, geniş bir serbesti tanımak lazımdır. Avukat, müvekkilinin verdii bilgiden, bunların gerçeğe uygunolup olmadıklarını bizza araştırmak zorunluluğunda olmaksızın, davada yararlanmaya izinli olmalıdır. Avukat, temsil ettiği tarafın çıkarların, öteki tarafın bundan doğabilecek zararlarını düşünmeden sert ve hatta merhametsiz bir biçimde savunmak durumundadır (A. Egger-İsviçre Medeni Kanunu Şerhi - I.Cilt- Giriş ve kişinin Hukuku - Ankara -1947-Volf Çernis çevirisi Sayfa 299, N. 61/c)(M.R. Karahasan-Tazminat Davaları - İstanbul 1970-sayfa 559) nisim İ.Franko -Şeref ve Haysiyete Tecavüzden doğan manevi zararın tazmini -Ankara 1973-Sayfa 110 vd.) Çünkü avukatın yüklendiği mesleki ve toplumsal görev bunu gerektirir. Nitekim, T.C.K.nun 486 maddesi hükmünde, bir tür (savunma dokunulmazlığı) açıkçabenimsenmiş ve savunma sınırını aşmamak, yersiz ve icapsız ol
