Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/16037 Esas 2017/17816 Karar

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ve son yıla ait asgari geçim indirimi alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının 15.12.2003 - 25.01.2012 tarih aralığında net 1.100,00 TL. ücret ile çalıştığını, iş akdinin davalı işveren tarafından gerekçe gösterilmeden haksız ve bildirimsiz olarak feshedildiğini, normal çalışma saatinin 8,30-18,30 olduğunu, işyerinde 08.00-20.00 saatleri arasında ve Cumartesi 08.00-13.00 arası çalışıldığını, yıllık izinlerini kullanmadığını, resmi ve dini bayramlarda çalıştığını son yıla ilişkin asgari geçim indirimi alacağının da ödenmediğini iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai, hafta tatili, genel tatil ve son yıla ait asgari geçim indirimi alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 15.12.2003-23.01.2012 tarih aralığında usta yardımcısı olarak 1.100,00 TL net ücret ile çalıştığını, 08.30-18.30 arasında ve Cumartesi 13.00 a kadar çalışıldığım, dava konusu alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dava dilekçesi ile işyerinde haftada 5 gün 08:00-20:00 saatleri arasında, Cumartesi günü ise 08:00-13:00 saatleri arasında çalıştığını açıklamıştır.

12 saatlik çalışma için 1,5 saat, 5 saatlik çalışma için de 30 dakika ara dinlenmesi düşüldüğünde, davacının haftalık fazla mesai iddiası 12 saat olduğu halde, HMK’nin 26. maddesine aykırı şekilde talep aşılıp haftada 15 saat fazla mesai yapıldığının kabulü hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.