(765 S. K. m. 81, 492, 503, 522, 523)
Dava: Güveni kötüye kullanmak suçundan sanıklar Asım Yorulmaz ve Sadi Maden'in suç niteliğinin değiştiği kabul edilerek ayrı ayrı TCY.nın 503/1, 522, 81/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay 12 gün hapis ve 3.529.166.666 lira ağır para cezası ile cezalandırılmalarına ilişkin Antalya 1. Asliye Ceza Mahkemesince 22.12.1999 gün ve 1717-1252 sayı ile verilen kararın sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 30.10.2000 gün ve 6990-7281 sayı ile;
"Denetime olanak sağlanmak üzere sanıklar Asım Yorulmaz ve Sadi Maden'in tekerrüre esas alınan önceki hükümlülüklerinin karar yerinde gösterilmemesi" isabetsizliğinden hükmün bozulmasına karar verilmiştir.Yargıtay C. Başsavcılığı ise 22.11.2000 gün ve 67635 sayı ile;
"Her türlü mal varlığına ilişkin varlık ve menfaatlere karşı işlenebilen dolandırıcılık suçu ile biri insan iradesinin özgürlüğü, diğeri ise malvarlığına ilişkin varlık ya da menfaatler olmak üzere iki hukuki konu korunmaktadır.
Güveni kötüye kullanmak suçu ise yalnız taşınır mallara karşı işlenebilen tek hukuki ve maddi konulu bir cürümdür. Bu suçta belli amaçlarla yapılmış, yöntemlere, hukuka uygun aldatılmamış özgür rıza ile teslim söz konusuyken, dolandırıcılıkta bir şeyin teslimi hileyle sakatlanmış özgür olmayan bir iradeye dayanmaktadır. Yani, dolandırıcılık suçunda hile veya desise mağdurun iradesini bozmalı, fesada uğratmalı ve mağdur bu bozuk irade ile kendiliğinden, kendi zararına işlemde bulunmalıdır.
Özetlersek; inancı kötüye kullanmada, geleceğin sanığı geleceğin mağdurundan bir bağıt gereği aldığı şeyi, deyim yerindeyse vekalet yetkilerini aşarak, sahiplenme işlemlerine girişmekte, dolandırıcılıkta ise çıkar sağlandığı anın sanığı o anın mağduruna karşı hileli eylemlerde bulunmak suretiyle suç işlenmektedir. ( Dolandırıcılık Cürmünün Kimi Suçlardan Ayrımı ve Çeklerle İlgili Suçlar, Dr. Sami Selçuk, s.22 )
Somut olayımızda sanıklar Asım Yorulmaz ve Sadi Maden'e yüklenen eylem, kendilerini Mehmet Ö. ve Ramazan Özkan olarak tanıtarak ve bu kişiler adına düzenlenmiş nüfus kayıtlarını göstererek mağdur Yusuf Çeken'den kira sözleşmesi gereği kiraladıkları aracı sözleşmenin bitmesine rağmen geri vermemelerinden ibarettir. Rent a Car işleten mağdur, önceden sanıkları tanımamaktadır.
Sanıkların sahte nüfus cüzdanı ibraz ederek kendilerini değişik isimlerle tanıtmaları, suça konu aracın teslimini sağlamak amacıyla değil, gerçek kimliklerini gizlemek suretiyle ileride olası bir kovuşturmadan kurtulmak, bir başka deyimle yakalanmalarını önlemeye yöneliktir. Sanıkların gerçek kimliklerini gözlemeleri halinde de aracın teslimi için hiçbir engel yoktur. Mağdur için sanığın Sadi ya da Ramazan olmasının hiç önemi yoktur. Sanıklar gerçek kimliklerini ibraz etselerdi mal kendilerine teslim edilmeyecek miydi? Bu nedenlerle eylem, güveni kötüye kullanmak suçunu oluşturacaktır.
Yerel Mahkeme kararı bu nedenle bozulmalıdır. Nitekim Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.12.1988 gün ve 520-571 sayılı kararında da benzer sonuca varılmak suretiyle Yerel Mahkeme hükmü bozulmuştur" görüşüyle itiraz yoluna başvurarak Özel Daire kararına bu bozma nedeninin de eklenmesini talep etmiştir.
Dosya Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
Karar: Özel Daire ile Yargıtay C. Başsavcılığı arasında uyuşmazlık, sanıkların eylemlerinin dolandırıcılık mı yoksa, güveni kötüye kullanmak suçunu mu oluşturduğunun belirlenmesi noktasında toplanmaktadır.
Ceza Yasasının mal aleyhine işlenen cürümlere ilişkin onuncu babının 503. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçu; "hile ve desiseler yaparak bir kişiyi hataya düşürüp onun veya başkasının zararına, kendisine veya bir başkasına haksız çıkar sağlamaktır.
Mülkiyetin korunması amacıyla kabul edilen ve Ceza Yasasının 508. maddesinde yer alan güveni kötüye kullanma suçu ise, geri verilmek veya muayyen bir biçimde kullanılmak koşuluyla tev
