"İçtihat Metni"
Hırsızlık suçundan sanık Ömer K.’nın 5237 sayılı TCY’nın 142/1-f, 43 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin, Ankara 14. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 06.02.2008 gün ve 700-70 sayılı hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 06.07.2011 gün ve 54274-15430 sayı ile;
“Sanığın adli sicil kaydında yer alan Ankara 14. Sulh Ceza Mahkemesinin 20.05.2004 tarih ve 2004/108-706 sayılı ilamı uyarınca 765 sayılı TCK.nun 491/ilk, 522, 647 s.K.nun 4. maddeleri gereğince 693.420.000 lira ağır para cezasına mahkum edildiği, kararın 28.05.2004 tarihinde kesinleştiği ve bu ilamın tekerrüre esas olduğu anlaşıldığı halde, sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmaması, yine sanık hakkında 19.05.2003 ve 29.08.2005 tarihli kaçak elektrik tespit tutanaklarının düzenlendikleri zaman aralığı dikkate alındığında suç kastının yenilenmesi nedeniyle her bir tutanağın ayrı suç oluşturduğu gözetilmeyerek, sanığın eylemlerinin tek suç kabul edilip 5237 sayılı TCK.nun 43. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
A) Sanığa atılı 19.05.2003 tarihinde işlenen elektrik enerjisi hırsızlığı suçunun gerektirdiği cezanın miktar ve nevi itibariyle tabi olduğu 765 sayılı TCK.nun 102/4 ve 104/2. maddelerine göre hesaplanan 7 yıl 6 aylık zamanaşımının suç ve inceleme tarihleri arasında gerçekleştiği anlaşılmakla, hükmün bozulmasına;
1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı CMK’nun 223/8. maddesi gereğince düşürülmesine,
B) Sanık hakkında 29.08.2005 tarihinde işlenen elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan dolayı kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
I-Dosya kapsamında yer alan ve sanık hakkındaki iddianameye konu edilmeyen toplam 7 adet suç tutanağından 25.01.2001, 16.04.2001, 10.09.2001, 29.06.2002 ve 03.06.2003 tarihlerinde düzenlenen tutanaklara ilişkin eylemlerin, 765 sayılı TCK.nun 102/4 ve 104/2. maddelerine göre hesaplanan 7 yıl 6 aylık zamanaşımı süresinin gerçekleştiği halde, suç tarihi itibariyle henüz zamanaşımı süresinin gerçekleşmediği anlaşılan 26.01.2004 ve 06.07.2005 tarihlerinde düzenlenen tutanaklarla ilgili sanık hakkında suç duyurusunda bulunulup bulunulmadığı ve dava açılıp açılmadığı, açılmış ise davaların akıbeti araştırılıp, gerekirse birleştirilmeleri sağlanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
II- Kabule göre de;
1- Sanık hakkında 19.05.2003 tarihinde işlenen suçtan dolayı açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK.nun 43. maddesinin uygulanma olanağının kalmadığının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Sanık hakkında kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin uygulanmasına karar verilmemesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yargıtay C.Başsavcılığı ise 26.08.2011 gün ve 62720 sayı ile;
“…Dosya içerisinde yine sanık hakkında düzenlenmiş ve iddianameye konu edilmeyen 7 ayrı suç tutanağının da bulunduğu, kararda bu tutanaklarla ilgili herhangi bir hükme yer verilmediği tespit edilmiştir.
Burada tartışılması gereken sorun, mahkeme tarafından verilmiş bir tek hükümle ilgili olarak Yüksek Daire'nin iki ayrı karar verip veremeyeceği noktasındadır.
Mahkeme suçun zincirleme işlendiğini kabul etmektedir. Bu nedenle sanık hakkında tek hüküm kurmuş, bunu yasada belirlendiği biçimde artırmıştır.
Ancak Yüksek Daire, aradaki zaman aralığ
