Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 12. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Sulh Ceza
Günü : 03.03.2011
Sayısı : 501-172

Taksirle yaralama suçundan sanık ...’in 5271 sayılı CMK'nun 223/2-a maddesi gereğince beraatine ilişkin, Balıkesir 2. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 27.11.2006 gün ve 441-582 sayılı hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 9. Ceza Dairesince 26.03.2009 gün ve 14234-3566 sayı ile;
“1219 sayılı Kanunun 75. maddesi hükmü karşısında mahkemenin uygun göreceği bilirkişilerin görüşlerine başvurma imkânı saklı kalmak üzere, doktor olan sanığın mesleğinin icrasından doğan fiilinden dolayı Yüksek Sağlık Şurasından düşünce sorulmasını zorunlu kıldığı dikkate alınmadan Adli Tıp Kurumundan verilen rapora itibar edilerek eksik soruşturma ile yazılı şekilde hüküm tesisi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda 03.03.2011 gün ve 501-172 sayı ile; sanığın 5271 sayılı CMK'nun 223/2-a maddesi gereğince tekrar beraatine hükmolunmuştur.
Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 24.05.2012 gün ve 16817-13074 sayı ile; onanmasına karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise 13.07.2012 gün ve 226092 sayı ile;
“Sanık suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK’nun 459/2, karar tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nun 89/1, 89/2-a maddelerinde düzenlenen taksirle yaralama suçundan yargılanmakta olup bu suçtan açılan kamu davasının gerektirdiği cezanın üst sınırı nazara alındığında 7 yıl 6 aylık olağanüstü zamanaşımına tabidir.
09.03.2004 tarihinde taksirle yaralama suçunu işlediği iddiasıyla yargılanan sanık hakkındaki zamanaşımını kesen hukuki işlemler, 27.06.2006 tarihinde iddianamenin düzenlenmesi, 27.11.2006 tarihli sanığın sorgusunun yapılması olup, soruşturma izni alınması aşaması hariç, bunun dışında suç tarihi ile Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 24.05.2012 tarihli incelemesi arasında zamanaşımını kesen veya durduran hiçbir sebebin gerçekleşmediği anlaşıldığından; sanığa atılı olan ve başka bir suçu oluşturma olasılığı da bulunmayan eylemde, suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK’nun 459/2. maddesinde öngörülen cezanın süresi itibariyle, suç tarihlerinde yürürlükte olan ve dava zamanaşımı yönünden 5237 sayılı TCK’ya göre sanık lehine hükümler içeren 765 sayılı TCK'nın 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 7 yıl 6 aylık zamanaşımı süresinin suç ve inceleme tarihleri arasında dolduğu anlaşılmaktadır.
Sanığın eyleminin suç oluşturmaması veya yeni bir kanuni düzenleme ile suç olmaktan çıkarılması gibi herhangi bir araştırmayı gerektirmeyen bir halin, başka bir deyişle derhal beraat kararı verilmesini gerektiren bir durumun bulunmadığı ve dosya içeriği sanığın derhal beraatine karar verilmesini açıklığa kavuşturur nitelik arz etmediğinden, olağanüstü dava zamanaşımı süresinin dolmuş olması nedeniyle yerel mahkeme hükmünün bozulmasına, ancak 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesiyle tanınan yetki kullanılarak ve 5271 sayılı CMK’nun 223/1. maddesindeki tanımlamaya uyularak kamu davasının düşürülmesine karar verilmesinde zorunluluk bulunmaktadır” görüşüyle itiraz kanun yoluna başvurmuştur.
CMK'nun 308. maddesi uyarınca inceleme yapan Yargıtay 12. Dairesince 19.11.2012 gün ve 27125-24457 sayı ile; itiraz nedenlerinin yerinde görülmediğinden bahisle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; dava zamanaşımının gerçekleştiği ahvalde Yargıtay Ceza Dairesince hükmün esastan incelenerek beraat kararının onanmasının mümkün olup olmadığının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
Suç tarihinin 30.03.2004 olduğu somut olayda, sanık hakkında 765 sayılı TCK’nun üç aydan yirmi aya kadar hapis ve para cezası öngören 459/2. maddesi uyarınca kamu davası açıldığı, yerel mahkemece 27.11.2006 ve 30.03.2011 tarihli kararlar ile sanığın beraatına hükmolunduğu, Özel Daire tarafından 24.05.2012 tarihinde yapılan incelemede yerel mahkeme hükmünün onanmasına karar verildiği, dava zamanaşımını kesen son işlemin 27.11.2006 tarihinde yapılan sanığın sorgusu olduğu, 4483 sayılı Kanun uyarınca soruşturma izni işlemlerinde geçen ve zamanaşımını durduran süreler de gözetildiğinde 765 sayılı TCK’nun 102/4. maddesi uyarınca asli dava zamanaşımının Özel Daire inceleme tarihinden önce 27.11.2011 günü gerçekleştiği anlaşılmaktadır.
765 sayılı TCK'nun 102. maddesinde, kanunlarda aksine bir hüküm bulunmadıkça kamu davasının maddede yazılı sürelerin geçmesiyle ortadan kalkacağı düzenlenmiş, maddenin dördüncü fıkrasında da beş seneden fazla olmamak üzere hapis ya da para cezalarını gerektiren suçlarda bu sürenin beş sene olacağı hüküm altına alınmıştır. Aynı kanunun 104/2. maddesi uyarınca kesen bir nedenin bulunması halinde zamanaşımı, kesilme gününden itibaren yeniden işlemeye başlayacak ve ilgili suça ilişkin olarak kanunda belirlenen sürenin en fazla yarısına kadar uzayacaktır.
Ceza Genel Kurulunun 18.12.2012 gün ve 864-1861, 26.06.2012 gün ve 978-250 ile 23.01.2007 gün ve 254-5 sayılı kararları başta olmak üzere birçok kararında da açıkça vurgulandığı üzere, yargılama yapılmasına engel olup, davayı düşüren hallerden biri olan dava zamanaşımının yargılama sırasında gerçekleşmesi durumunda, yerel mahkeme ya da Yargıtay, re’sen zamanaşımı kuralını uygulayarak kamu davasının düşmesine karar verecektir.
01 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5271 sayılı CMK'nun 223/9. maddesinde, 1412 sayılı CMUK'nun 253/6. maddesine benzer bir şekilde; "derhal beraat kararı verilebilecek hallerde durma, düşme veya ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilemeyeceği" hüküm altına alınmıştır. Anılan maddenin gerekçesinde de, "fiilin suç oluşturmaması veya yeni bir yasal düzenleme ile suç olmaktan çıkarılması gibi herhangi bir araştırmayı gerektirmeyen hallerde derhal beraat kararı verilebileceği" belirtilmiştir.
Ceza Genel Kurulunun 23.11.2010 gün ve 136–229 sayılı kararı başta olmak üzere pek çok kararında; "zamanaşımının gerçekleşmesi durumunda derhal beraat kararı verilmesini gerektiren haller hariç öncelikle beraat değil, zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesi, aksi halde, yani derhal beraat kararı verilmesini gerektiren hallerde ise zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmemesi gerektiği" kabul edilmiştir.
Somut olay bu açıklamalar ışığında değerlendirildiğinde;
Sanığa yüklenen taksirle yaralama suçunun yaptırımı, 765 sayılı TCK'nun 459/2. maddesinde üç aydan yirmi aya kadar kadar hapis ve para cezası olarak belirlenmiştir. Suç tarihinde yürürlükte olan ve zamanaşımı yönünden lehe olan 765 sayılı TCK’nun 102/4. maddesi uyarınca bu suçun asli dava zamanaşımı 5 yıl, aynı kanunun 104/2. maddesi de göz önünde bulundurulduğunda kesintili dava zamanaşımı 7 yıl 6 ay olup, zamanaşımını kesen son işlem olan sanığın sorgusunun yapıldığı 27.11.2006 tarihi ile Özel Dairece incelemenin yapıldığı 24.05.2012 tarihi arasın