"İçtihat Metni"
Maktûl M.. D..’ı kasten öldürmek suçundan 5237 sayılı TCK'nun 81/1 ve 62. maddeleri gereğince 25 hapis,
Maktul N.. U..’yi kasten öldürmek suçundan aynı kanunun 81/1 ve 62 maddeleri gereğince 25 yıl hapis,
E.. A..’ı olası kast ile yaralama suçundan aynı kanunun 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 21/2 ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis,
Sanık F.. Ç..’ın;
Maktûl M.. D..’ı kasten öldürmek suçundan aynı kanunun 81/1, 29 ve 62. maddeleri gereğince 12 yıl 6 ay hapis,
Maktûl N.. U..’nin kasten öldürmek suçundan aynı kanunun 81/1, 29 ve 62. maddeleri gereğince 12 yıl 6 ay hapis,
E.. A..’ı olası kast ile yaralama suçundan aynı kanunun 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 21/2 ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis,
Sanık İ.. Ç..’ın;
Maktûl M.. D..’ı kasten öldürmek suçundan 5237 sayılı TCK'nun 81/1 ve 62. maddeleri gereğince 25 hapis,
Maktul N.. U..’yi kasten öldürmek suçundan aynı kanunun 81/1 ve 62 maddeleri gereğince 25 yıl hapis,
E.. A..’ı olası kast ile yaralama suçundan aynı kanunun 86/1, 86/3-e , 87/1-d, 21/2 ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına, aynı kanunun 53 ve 54. maddeleri uyarınca tüm sanıkların hak yoksunluğuna ve zoralıma ilişkin Konya 2. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 26.01.2010 gün ve 8-13 sayılı kısmen re'sen temyize tabi olan hükmün sanıkların müdafileri tarafından da temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesince 01.06.2011 gün ve 1017-3529 sayı ile;
“İddia, savunma ve delillerin tartışılıp değerlendirilmesi, Yargıtay denetimine imkan verecek şekilde hangi delillerin hangi sebeple diğerlerine üstün tutulduğunun karar yerinde gösterilerek hükme esas alınan delillerin belirtilmesi, ulaşılan kanaat, sabit görülen fiil ve suçun hukuki nitelendirilmesi yapılarak, ona göre hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde karar verilmek suretiyle Anayasanın 141/3 ve 5271 sayılı CMK'nun 34 ve 230. maddelerine aykırı olarak hükmün gerekçesiz bırakılması" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda 10.05.2012 gün ve 307-230 sayı ile;
Sanık Z.. Ç..’ın maktûl M.. D..’ı kasten öldürmek suçundan 5237 sayılı TCK'nun 81, 29 ve 62. maddeleri uyarınca 10 yıl, maktul N.. U..’yi kasten öldürme suçuna yardım etmeden aynı kanunun 81, 39, 29 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis,
Sanık F.. Ç..’ın N.. U..’yi kasten öldürmek suçundan aynı kanunun 81, 29 ve 62. maddeleri uyarınca 10 yıl, maktûl M.. D..’ı kasten öldürme suçuna yardım etmeden aynı kanunun 81, 39, 29 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis,
Her iki sanığın E.. A..’ı olası kastla yaralama suçundan aynı kanunun 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 21 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 9 ay 10 gün hapis,
Sanık İ.. Ç..’ın maktûller M..r ve N..'i kasten öldürme suçlarına yardım etmeden iki kez aynı kanunun 81, 39 ve 29. maddeleri uyarınca 5 yıl hapis,
E..'yu olası kastla yaralama suçundan aynı kanunun 86/1, 86/3-e, 87/1-d ve 21. maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmalarına, hak yoksunluğuna ve müsadereye karar verilmiştir.
Hükmün sanıkların müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 17.04.2013 gün ve 6177-3234 sayı ile;
“...Oluşa ve dosya kapsamına göre; 29.08.2007 günü sanıklardan İ..'in av tüfeği ile ateş etmek sureti ile maktül N..'in akrabası olan Yaşar Uzundere'yi yaraladığı, olay günü sanık Z..'in arabasına binmek üzere olduğu sırada bir gün önceki olayın intikamını almak isteyen maktül N..'in av tüfeği ile ateş ederek Z..'i yaraladığı, o sırada bakkal dükkanında bulunan Z..'in annesi olan P..'ın yaralı olan oğlunun üzerine kapandığı, maktül N..'in atışları nedeni ile P..'ın da yaralandığı, Z..'in eşi S.. ve oğlu olan Faris tarafından evinin avlusunun içine çekildiği, sanık Z..'in önce evinin avlusundan sonra evlerinin 1. kat penceresinden tabanca ile sanık Faris'in evlerinin 2. kat penceresinden tabanca ile sanık Z..'in kardeşinin oğlu olan sanık İ..'in de evin 3. kat penceresinden N..'e ateş etmek suretiyle kendilerini savundukları, bu sırada N..'in hedefi daha iyi görebilmek için kendi evlerinin üst kat balkonundan Z..'in evine doğru ateş etmeye aralıksız devam ettiği, bu sırada maktül N..'in eniştesi olan maktül M..'in de olay yerine gelerek sokak içerisinden maktül N..'in saldırısına destek olmak amacı ile Z..'in evine doğru ateş ettiği, bu sırada savunma şartlarında olan Z..'in tabanca ile ateş ederek M..'i öldürdüğü, yerde yatan eniştesinin yanına gelmekte olan N..'in de yine savunma şartları altında sanık Faris tarafından tabanca ile ateş edilerek öldürüldüğü, olay yerine sonradan gelen ve maktül M..'in oğlu olan sanık G.. ile maktül N..'in kardeşi olan sanık Diçer'in ise yaralı olarak yatmakta bulunan M.. ve N..'e ait av tüfekleri alarak akrabalarının yaralanmasından kaynaklanan üzüntü ile Z.. ve Faris'e doğru ateş ettikleri, bu şekilde gelişen çatışma sırasında Z..'in ailesine ait evin 105 metre uzağında bulunan ve kendisine ait evin balkonunda bulunan ve olayla ilgisi olmayan mağdur E..'nun sağ kolundan isabet ile yaralandığı olayda;
a- Sanıklar kendilerine yönelmiş ve halen devam eden saldırıyı o andaki hal ve şartlara göre saldırı ile orantılı biçimde defetme zorunluluğu ile eylemlerini meşru savunma şartları altında gerçekleştirdikleri ve meşru savunmada aşırıya kaçmadıkları anlaşıldığı halde, 5237 sayılı TCK.nun 25 ve CMK.nun 223. maddeleri uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına ve sanıkların, beraatlerine karar verilmesi yerine, delillerin takdirinde hata ile tahrik altında kasten öldürme ve kasten öldürmeye yardım suçlarından cezalandırılmalarına karar verilmesi,
b- Mağdur E..'nun yaralanmasına neden olan kurşunun kimin silahından çıktığı tespit edilemediğinden, sanıklar mağduru olası kast ile yaralama suçundan beraatleri yerine, cezalandırılmasına karar verilmesi,
c- Kabule göre;
Bozmadan önceki hükümde sanıklar hakkında mağduru olası kast ile yaralama suçundan 2 yıl 6 ay hapis cezasına hükmedildiği ve aleyhe temyiz de bulunmadığı anlaşılmakla CMUK.nun 326/son maddesi uyarınca sanıkların ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkının korunması gerektiğinin düşünülmemesi" isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 17.09.2013 gün ve 285-414 sayı ile;
“...Her ne kadar bozma ilamında mağdur E..'yu kimin yaraladığı kesin olarak tespit edilemediğinden sanıkların beraatlerine karar verilmesi gereğine işaret olunmuş ise de, mahA....nde icra olunan keşif, düzenlenen bilirkişi rapor ve krokilerine göre mağdur E..'nun evinin bulunduğu konum ile karşılıklı çatışmanın gerçekleştiği yer dikkate alındığında mağdurun sanıklar Z.., Faris ve İ.. tarafından yaralandığının kabulü gerekir. Her üç sanığın da mağdura doğru ateş ettiğinin sabit olduğu olayda mağdurenin hangi sanığın kurşunu ile yaralandığının bir önemi bulunmamaktadır. Bu itibarla bozma ilamının bu yönüyle somut olay bakımından isabetli olmadığı kanaatine varılmıştır.
Sanıklar müdafileri olayın meşru müdafa kapsamında gerçekleştirildiğini ileri sürdüklerinden ve bozma ilamında da savunmaya itibar edildiği görüldüğünden bu hususun da değerlendirilmesi gerekmektedir.
Meşru savunma TCK'nun 25/1. maddesinde düzenlenmiş, şartları Ceza Genel Kurulu'nun 26.02.2008 tarih, 281/37 sayılı kararında açıklanmıştır. Buna göre meşru savunmanın şartları şunlardır:
A) Saldırıya ilişkin şartlar;
a) Haksız bir saldırının varlığı,
b) Saldırının hukuken korunan bir hakka yönelmesi,
c) Saldırının savunma anında halen var olması,
B) Savunmaya ilişkin şartlar;
a) Savunmanın zorunlu olması,
b) Savunmanın saldırana yöneltilmesi,
c) Savunmanın saldırı ile orantılı olması,
Bu açıklamalar ışığında somut olaya bakıldığında;
Önce maktul N.. ve M..'in sonrasında da olay yerine gelen G.. ve D..'in, sanıklar Z.., Faris ve İ..'in üzerine doğru av tüfekleri ile ateş ettikleri sabit ise de özellikle mahallinde yapılan keşifte gözlemlenen, fotoğraf ve krokileri temin edilen olay mahalline göre Z.., Faris ve İ..'in ikamet ettikleri evin kod farkı ve ihata duvarının yapısı itibarıyla oldukça muhkem bulunması ve N.., M.., G.. ve D..'in bu duvarı aşma gayretlerinin olmaması karşısında sanıkların silahlar ile ateş ederek kendilerini savunma zorunluluğunun olmadığı değerlendirilmiştir.
Kabulde izah olunduğu üzere karşı tarafın birlikte hareket edip sanıklara birlikte ateş etmeleri söz konusu olmadığı N..'in ateşiyle başlayan olay, olay yerine gelen M.. ve sonrasında atışlarıyla devam etmiştir. Sanıklar olayın başından itibaren üç kişi olarak çatışmada yer almış, muhkem evlerinde bulunmuşlardır.
Açıklanan nedenlerle somut olayda TCK'nun 25/1 ve 27/2. maddelerinin uygulanma yeri bulunmadığı, bozma ilamındaki görüşün bu yönüyle de somut olay bakımından isabet taşımadığı... " gerekçesiyle önceki hükümde direnilmesine karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.04.2014 gün ve 1902 sayılı "onama" ve "bozma" istekli tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA GENEL KURULU KARARI
1- a) Sanıklar Z.. Ç.., F.. Ç.., A..D.. ve G.. D.. hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet,
b) Sanık P.. Ç.. hakkında suç delillerini gizleme,
c) Sanık D.. U.. hakkında Z.. A..’ı olası kast ile yaralama,
d) Sanıklar .... ve F.. Ç.. hakkında N..'i yaralama,
e) Sanık G.. D.. hakkında Z.. A..'ı yaralama,
Suçlarından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
2- a) Sanık M.. Ç.. hakkında kasten öldürme ve olası kastla yaralama,
b) Sanık A..D..hakkında kasten öldürmeye teşebbüs,
c) Sanıklar D.. U.. ve G.. D.. hakkında P.. Ç..’ı öldürmeye teşebbüs,
d) Sanık P.. Ç.. hakkında 6136 sayılı kanuna muhalefet,
Suçlarından kurulan beraat hükümleri temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.
3- Sanıklar G.. D.. ve D.. U.. hakkında Z.. Ç.. ve F.. Ç..'ı öldürme suçuna teşebbüsten kurulan mahkûmiyet hükümlerinin Özel Dairece eleştirilmek suretiyle onanmasına karar verilmiştir.
4- Sanık İ.. Ç.. hakkında;
a) 6136 sayılı Kanuna aykırılık,
b) Mağdur N..'i olası kast ile yaralama,
Suçlarından ilk kez kurulan mahkûmiyet hükümleri direnme kapsamı dışındadır.
5- Ceza Genel Kurulunca inceleme;
a) Sanık Z.. hakkında M..'i kasten öldürme, N..'i kasten öldürmeye yardım etme ve mağdur E..'yu olası kastla yaralama;
b) Sanık Faris hakkında N..'i kasten öldürme, M..'i kasten öldürmeye yardım etme ve mağdur E..'yu olası kastla yaralama;
c) Sanık İ.. hakkında M.. ve N..'i kasten öldürmeye yardım etme ve mağdur E..'yu olası kastla yaralama suçlarından kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılmıştır.
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlıklar;
1-) Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK'nun 25. maddesi uyarınca meşru savunma şartlarının oluşup oluşmadığı,
2-) Mağdur E..'ya yönelik eylem nedeniyle sanıklar hakkında olası kastla yaralama suçundan mahkûmiyet hükmü kurulmasının isabetli olup olmadığı,
