Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 12. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Sulh Ceza
Sayısı : 457-1004

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanık ...'in beraatine ilişkin Sincan (Kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 12.11.2013 tarihli ve 457-1004 sayılı hükmün, katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 22.12.2014 tarih ve 10367-26251 sayı ile;
"Sanık hakkında beraat kararı verilmesi nedeniyle CMK'nın 232/2-c maddesi gereğince suçun işlendiği tarihin gerekçeli karar başlığına yazılması zorunluluğu bulunmamasına rağmen 08.08.2012 olan suç tarihinin 02.11.2008 olarak gerekçeli karar başlığında gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı olarak değerlendirilmiş, bu nedenle bozma öneren tebliğnamedeki (2) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında 09.04.2013 tarihinde düzenlenen ve 16.04.2013 tarihinde mahkemece kabul edilen iddianamede, resmî nikâhlı eşi katılanın sadakatinden kuşkulanan ve kendisini aldattığını düşünen sanığın, katılanla yaptıkları telefon görüşmesini gizlice kaydedip, bu kaydı içeren CD'yi, katılan aleyhine vekili aracılığıyla açtığı boşanma davasına, 08.08.2012 tarihli dava dilekçesi ekinde sunmak suretiyle TCK'nın 134. maddesinin 1. fıkrasının 2. cümlesindeki özel hayatın gizliliğini ihlal suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;
Katılanın tarafı olduğu haberleşme içeriklerini, üçüncü kişi ya da kişilerle paylaştığı ve/veya çoğaltarak dağıttığına ilişkin hakkında bir iddia ileri sürülmeyen sanığın, boşanma davasındaki iddiasını ispatlama amacını taşıyan eylemlerinde, hukuka aykırı hareket ettiği bilinciyle davranmadığı anlaşılmakla, özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun yasal unsurlarının oluşmaması nedeniyle sanığın CMK'nın 223/2-a maddesi gereğince beraatine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir." açıklamalarıyla;
"...İddianamede sevk maddesi olarak gösterilerek sanığın cezalandırılmasının talep edildiği TCK'nın 134. maddesinin 1. fıkrasında, 05.07.2012 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun'un 81. maddesi ile yapılan değişiklikle 'bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası' öngörüldüğü, iddianamedeki anlatıma göre, sanığın eylemlerinin kanıtlanması hâlinde, TCK'nın 134. maddesinin 1. fıkrasının 2. cümlesindeki özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun yanı sıra, TCK'nın 132. maddesinin 3. fıkrasında tanımlanan haberleşmenin gizliliğini ihlal suçunu oluşturacağı ve anılan maddede de 6352 sayılı Kanun'un 79. maddesi ile yapılan değişiklikle 'bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası' öngörülmüş olup, hapis cezalarının üst sınırı itibarıyla davaya bakma görevinin 5235 sayılı Kanun'un 11. maddesi uyarınca asliye ceza mahkemesine ait bulunduğu ve görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca hâlen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince bozulmasına; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1 numaralı paragrafının, 'Yapılan yargılama sonunda, yüklenen fiillerin kanunda suç olarak tanımlanmamış olduğu anlaşıldığından, sanığın CMK'nın 223/2-a maddesi gereğince beraatine,' şeklinde değiştirilmesi suretiyle" düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise 05.02.2015 tarih ve 405539 sayı ile;
“...Sincan Cumhuriyet Başsavcılığının 2013/2987 Esas sayılı ve 09.04.2013 tarihli iddianamesi ile, sanık ...'in, Eryaman semtinde bulunan iş yerinde iken evli bulunduğu eşi katılan ile yaptığı telefon görüşmesini, katılanın bilgisi dışında ses kayıt cihazı ile kayıt edip CD ortamına aktararak, aralarında boşanma davasının görüldüğü Sincan 1. Aile Mahkemesinde görülmekte olan davaya delil olarak sunduğundan bahisle 5237 sayılı TCK'nın 134/1. maddesinin 2. cümlesi gereğince cezalandırılması talep edilmiştir. Anılan iddianamenin konusunu oluşturan eylemin işlendiği tarih 08.08.2012'dir. İddianamede sevk maddesi olarak gösterilerek sanığın cezalandırılmasının talep edildiği TCK'nın 134. maddesinin 1. fıkrasında, 05.07.2012 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun'un 81. maddesi ile yapılan değişiklik uyarınca 'bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası' öngörüldüğü, bu hâlde suç tarihinde yürürlükte olan TCK'nın 134/1. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı itibarı ile yargılama yapmanın 5235 sayılı Yasa'nın 11. maddesi gereğince asliye ceza mahkemesinin görevine girdiği sabittir. Bu hâlde kamu davasının açıldığı Sincan 3. Sulh Ceza Mahkemesince yapılması gereken iş, görevsizlik kararı verip dosyadan el çekmek ve dosyanın yetkili-görevli Sincan Asliye Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar vermekten ibarettir. Esasen yüksek Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 2014/10367-26251 E-K. sayılı ve 22.12.2014 tarihli ilamının gerekçe kısmında da bu hususa işaret edilmiş, yukarıda açıklanan aynı gerekçe ile ilk anda hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Ancak her nasılsa hükmün bozulmasına karar verildikten sonra, Yerel Mahkemece zaten CMK'nın 223/2-a. maddesi gereğince sanığın beraatına karar verildiği hâlde, muhtemelen sehven yapılan hata ile hükmün 'Yapılan yargılama sonunda, yüklenen fiillerin kanunda suç olarak tanımlanmamış olduğu anlaşıldığından, sanığın CMK'nın 223/2-a. maddesi gereğince beraatına' şeklinde değiştirilmesi sureti ile düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Görev hususunun kamu düzenine ilişkin olduğu ve mahkemeler ile yüksek Yargıtay tarafından kendiliğinden gözetilmesi gerektiği tartışmasızdır. Bu itibarla sanığın atılı suçtan dolayı beraatına ilişkin hükmün düzeltilerek onanmasına ilişkin Yargıtay 12. Ceza Dairesinin anılan kararının isabetsiz olduğu, kararın Sincan Sulh Ceza Mahkemesince görevsizlik kararı verilmesi gerektiği noktasından bozulmasına karar verilmesi gerektiği," görüşüyle itiraz kanun yoluna başvurmuştur.
5271 sayılı CMK'nın 308. maddesi uyarınca inceleme yapan Yargıtay 12. Ceza Dairesince 23.03.2015 tarih ve 1914-4799 sayı ile; itiraz nedenlerinin yerinde görülmediğinden bahisle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ile Özel Daire arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı, iddianamede sevk maddesi olarak gösterilen TCK'nın 134/1-2. cümlesi kapsamındaki özel hayatın gizliliğini ihlal suçuna ve/veya iddianame anlatımına ve Özel Dairenin kabulüne göre TCK'nın 132/3-1. cümlesi kapsamındaki haberleşmenin gizliliğini ihlal suçuna ait delilleri takdir ve tartışmanın üst dereceli asliye ceza mahkemesine ait olması nedeniyle Özel Dairece Yerel Mahkeme hükmünün görev yönünden bozulmasıyla yetinilmeyip bozmadan sonra 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi uyarınca "Yapılan yargılama sonunda yüklenen fiillerin kanunda suç olarak tanımlanmamış olduğu anlaşıldığından, sanığın CMK'nın 223/2-a maddesi gereğince beraatine" denilmek suretiyle düzeltilerek onanmasına karar verilip verilemeyeceğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
Katılan vekilince Sincan Cumhuriyet Başsavcılığına verilen 10.09.2012 tarihli şikâyet dilekçesinde; sanık ... ile katılan ... (Aydemir) Kalender'in evli oldukları, sanık tarafından boşanma davası açıldığı, boşanma davası açıldığında sanık tarafından dava dosyasına sunulan CD'deki ses kayıtlarının katılandan habersiz kayda alındığı, söz konusu davanın Sincan 1. Aile Mahkemesinin 2012/529 esas sayılı dosyasında devam ettiği yönünde açıklamaların yer aldığı,
Sincan Cumhuriyet Başsavcılığınca Sincan Sulh Ceza Mahkemesine hitaben düzenlenen 09.04.2013 tarihli ve 2987-1578 sayılı iddianamede “Müşteki ile şüphelinin evli oldukları, müştekinin hâl ve hareketlerinden kuşku duyan şüphelinin Eryaman'da iş yerinde bulunduğu sırada suç tarihinde Karabük'te bulunan müşteki ile yaptığı telefon görüşmesi sırasında müştekinin bilgisi dışında telefonun sesini dışarıya aktardıktan sonra ses kayıt cihazı ile yapılan konuşmayı CD ortamına aktararak Aile Mahkemesine delil olarak sunduğu, böylelikle üzerine atılı olan müsnet suçu işlediği” şeklindeki açıklamalarda bulunularak sanığın özel hayatın gizliliği ihlal suçundan TCK'nın 134/1-2. cümlesi uyarınca cezalandırılmasının istendiği,
Katılan ... (Aydemir) Kalender'in; sanıkla evli olduklarını, aralarındaki boşanma davasının devam ettiğini, olay tarihinde sanıkla ailevi konuların konuşulduğu telefon görüşmesi yaptıklarını, sanığın konuşma esnasında kendisine psikolojik baskı yaparak başka erkeklerle görüşüp görüşmediğini sorduğunu, kendisinin başka kişilerle görüşmediğini anlatmaya çalıştığını, sanığın kendisinden habersiz olarak aralarında geçen bu görüşmelerin ses kaydını alarak CD'ye aktardığını, sanıktan şikâyetçi olduğunu beyan ettiği,
Sanık ...'in; katılan eşi ile aralarında geçen telefon görüşmelerini kaydederek mahkemeye delil olarak sunduğunu ancak söz konusu kaydı başka hiçbir yerde kullanmadığını savunduğu,
Sanık ... vekili tarafından Sincan Aile Mahkemesine hitaben düzenlenmiş 08.08.2012 tarihli dilekçe ile tarafların boşanmalarına karar verilmesinin talep edildiği, dilekçe ekinde içerisinde ses kayıtlarının olduğu belirtilen CD'lerin bulunduğu,
Sincan 1. Aile Mahkemesinin 2012/529 esas sayılı dosyası kapsamında aldırılan 10.12.2012 tarihli bilirkişi raporunda; incelenen (yargılama konusu suçla ilgili) CD'nin içeriğinde 2 adet video dosyası bulunduğu, ilk video dosyasında bir erkek şahsın videoyu yerleştirerek telefon ile bir bayanı aradığı ve görüşmeleri kayıt altına aldığı, kayıt altına alınan toplam sürenin 30 dakika 5 saniye olduğu, ikinci video dosyasında erkek şahsın telefonla görüşmeye devam ettiği ve kayıt altına alınan toplam sürenin 14 dakika 7 saniye olduğu yönünde açıklamalara yer verilerek erkek ve kadın arasındaki konuşma kayıtlarının detaylı şekilde dökümünün yapıldığı,
UYAP sisteminden temin edilen Sincan 1. Aile Mahkemesinin 10.09.2013 tarihli ve 529-628 sayılı ilamına göre; sanık ... tarafından açılan davanın kabulüne ve tarafların TMK'nın 166/1. maddesi gereğince boşanmalarına karar verildiği, kesinleşme şerhinde; boşanma ilamının 09.09.2014 tarihinde kesinleştiği yönünde açıklamaların yer aldığı,
Anlaşılmaktadır.
Eylem tarihi (08.08.2012) itibarıyla yürürlükte bulunan;
TCK'nın “Haberleşmenin gizliliğini ihlâl” başlıklı 132. maddesi;
"(1) Kişiler arasındaki haberleşmenin gizliliğini ihlâl eden kimse, (Değişik ibare: 02.07.2012-6352 S.K./.) bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. Bu gizlilik ihlâli haberleşme içeriklerinin kaydı suretiyle gerçekleşirse, (Değişik ibare: 02.07.2012-6352 S.K./.) verilecek ceza bir kat artırılır .
(2) Kişiler arasındaki haberleşme içeriklerini hukuka aykırı olarak ifşa eden kimse, (Değişik ibare: 02.07.2012-6352 S.K./.) iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.
(3) Kendisiyle yapılan haberleşmelerin içeriğini diğer tarafın rızası olmaksızın (Ek ibare: 02.07.2012-6352 S.K./.) hukuka aykırı olarak alenen ifşa eden kişi, (Değişik ibare: 02.07.2012-6352 S.K./.) bir