Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 3. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 88-122

Kasten yaralama suçundan sanık ...'nun beraatine ilişkin Tortum (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesince verilen 19.02.2013 tarihli ve 80-17 sayılı hükmün, Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 11.05.2015 tarih ve 2607-16659 sayı ile;
"Oluşa, mağdurenin aşamalardaki beyanına, bu beyanla uyumlu adli raporuna ve tüm dosya içeriğine göre, sanığın mağdureyi kasten yaraladığı sabit olduğu hâlde delillerin değerlendirilmesinde hataya düşülerek yazılı şekilde sanığın beraatine karar verilmesi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
6545 sayılı Kanun'un 84. maddesiyle 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 6. maddenin 1. fıkrası uyarınca sulh ceza mahkemelerinin kaldırılması nedeniyle bozmadan sonra yargılama yapan Tortum Asliye Ceza Mahkemesi ise 01.07.2015 tarih ve 88-122 sayı ile;
"Yapılan yargılama, toplanan deliller, sanık beyanları, müşteki beyanları, adli rapor ve tüm dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde;
Sanık üzerine atılı suçlamayı kabul etmemiş, müştekinin çocuğunu dövdüğünü, bu konuda kendisi ile konuşmaya gittiğini, karşılıklı olarak bağrıştıklarını, ancak kesinlikle müştekiye vurmadığını savunmuştur. Yapılan yargılama, toplanan deliller, sanık beyanları, müşteki beyanları, adli rapor ve tüm dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde; müşteki hakkında düzenlenen sağlık raporunda müştekinin dizinde 2x3 cm'lik bir lezyon dışında başkaca darp ve cebir izine rastlanmamıştır. Darp iddiasının olduğu gün alınan sağlık raporunda başkaca bir darp ve cebir izine rastlanmaması sağlık raporunda saptanan lezyonun iddia edilen olayla bağlantılı olduğuna dair şüphe uyandırdığından rapora da delil olarak itibar edilememiştir. Bununla birlikte müştekinin iddialarına ise sanıkla kavgalı olduklarından yanlış beyanda bulunabileceği ihtimaline binaen itibar edilememiş, sanığın savunmaları mahkememizce kanaat verici ve samimi bulunmuştur.
Ceza yargılamasının en önemli ilkelerinden biri olan 'kuşkudan sanık yararlanır' kuralı uyarınca, sanığın bir suçtan cezalandırılmasının, temel koşulu, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesidir. Şüpheli ve aydınlatılmamış olaylar ve iddialar sanığın aleyhine yorumlanarak hüküm tesis edilemez. Ceza mahkûmiyeti bir ihtimale değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalıdır. Bu ispat teorik de olsa hiçbir kuşku ve başka türlü bir oluşa olanak vermemelidir. Yüksek de olsa bir ihtimale dayanarak sanığı cezalandırmak, ceza yargılamasının en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan hüküm vermektir. O hâlde ceza yargılamasında mahkûmiyet büyük ve küçük bir ihtimale değil kuşkudan uzak bir kesinliğe dayanmalıdır. Adli hataların önüne geçilmesinin tek yolu budur.
Müştekinin soyut iddiasından başka sanığın atılı suçu işlediğine ilişkin yeterli bir delil bulunmadığı, ...kesin bir kanaat vermekten uzak kanıtlara dayanılamayacağı, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine ilişkin her türlü şüpheden uzak, somut, kesin ve cezalandırmaya yeter derecede delil bulunmadığı" gerekçesiyle bozma kararına direnerek önceki hükümde olduğu gibi sanığın beraatine karar vermiştir.
Direnme kararına konu bu hükmün de Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 29.10.2015 tarihli ve 328518 sayılı "bozma" istekli tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gelen dosya, Ceza Genel Kurulunca 07.12.2016 tarih ve 907-569 sayı ile 6763 sayılı Kanun'un 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 10. madde uyarınca kararına direnilen daireye gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Yargıtay 3. Ceza Dairesince 19.09.2017 tarih ve 452-11092 sayı ile direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına iade edilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı kasten yaralama suçunun sabit olup olmadığının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
31.07.2012 tarihli ihbar tutanağında; aynı tarihte saat 19.26'da, 0 530 ....15 numaralı GSM hattından 155 polis imdat hattını arayan bir şahsın "Konak Mahallesinden arıyorum, ... eşimi şemsiye ile dövmüş, hemen gelin" demesi üzerine bir ekibin olay yerine gönderildiği yönünde açıklamalara yer verildiği,
31.07.2012 tarihli tutanakta; iftar saatine yakın bir zamanda gerçekleşen olayı gören herhangi bir kişiye rastlanmadığının bildirildiği,
31.07.2012 tarihli muhafaza altına alma tutanağına göre; olayda kullanıldığı düşünülen ve sanığın kendisine ait olduğunu beyan ettiği bir adet siyah renkli ve parçalanmış vaziyetteki şemsiyey