Kararı veren
Yargıtay Dairesi : 1. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 03.04.2013
Sayısı : 33-75

Sanık ... hakkında kasten öldürme suçuna teşebbüsten açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, sanığın eyleminin kasten yaralama suçunu oluşturduğu kabul edilerek, TCK'nun 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 87/1-son, 62, 53 ve 63. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve mahsuba ilişkin Bafra Ağır Ceza Mahkemesince verilen 08.09.2006 gün ve 104-188 sayılı hükmün, sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 27.12.2012 gün ve 5890-10036 sayı ile;
"Kabule göre; temel cezanın TCK.nun 86/1. maddesi ile 1 yıl olarak belirlenip suçun silahla işlenmesi nedeniyle artırımın bu miktar üzerinden yapılmasından sonra, 87/1-d maddesi gereği ceza bir kat arttırılarak 2 yıl 12 ay hapis yerine fazla şekilde 3 yıl hapis cezası tayini, 87/1-son maddesine göre verilecek ceza 5 yıldan az olamayacağı için sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır" eleştirisi ve açıklamasıyla;
"a- Sanığın yakın mesafeden, öldürmeye elverişli ateşli silahla mağduru, sol aksiller bölgeden, hemopnömotoraksa ve hayati tehlike geçirmesine sebep olacak şekilde yaraladığı olayda; eylemine bağlı kastının öldürmeye yönelik olduğu anlaşıldığı halde suça yanlış vasıf verilerek kasten yaralama suçundan hüküm kurulması,
b- Dosya içeriğine göre; mağdurun, sanığın kayınvalidesini sık sık telefonla aradığı, annesinin evinde bulunduğu vakitlerde telefonu cevaplayan sanığın eşi İmran'dan, annesini kendisiyle evlenmesi için razı etmesini istediği, olumsuz cevap alınca hakaret ettiği, 'annen benimle evlenmezse eşini öldürüp seni de kocasız bırakırım' diyerek tehdit ettiği, mağdurun, sanığın eşine karşı bu haksız davranışlarının sanık yönünden haksız tahrik oluşturacağının düşünülmemesi,
c- Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının kanuni sonucu olarak uygulanan TCK.nun 53/1-c maddesinde sayılan haklardan, şartla tahliye tarihine kadar yoksun bırakılması gerektiğinin gözetilmemesi" isabetsizliklerinden, ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 03.04.2013 gün ve 33-75 sayı ile ikinci ve üçüncü bozma nedenlerine uymuş, ilk bozma nedenine ise;
"... Bozma öncesi yapılan yargılama sonunda sanığın eylemi silahla yaralama olarak vasıflandırılıp buna göre uygulama yapıldığı halde, Yüksek Daire tarafından eylemin öldürmeye teşebbüs oluşturduğundan bahisle bozulmuş ise de, öldürme kastının belirlenmesinde, sonuçlarını bilerek ve isteyerek fiili işleme iradesi olan ve failin iç dünyasını ilgilendiren kast, failin olay öncesi, olay sırası ve olay sonrası davranışları ölçü alınarak belirlenmelidir. Öldürme kastının varlığı öğreti ve özellikle Ceza Genel Kurulu uygulamasında;
a ) Fail ile mağdur arasında olay öncesine dayalı, öldürmeyi gerektirir bir husumetin bulunup bulunmadığı,
b ) Olayda kullanılan vasıtanın öldürmeye elverişli olup olmadığı,
c ) Mağdurdaki darbe sayısı ve şiddeti
d ) Darbelerin vurulduğu bölgenin hayati önem taşıyıp taşımadığı,
e ) Failin fiiline kendiliğinden mi, yoksa engel bir nedenden dolayı mı son verdiği,
f ) Olay sonrası mağdura yönelik davranışları, başka bir anlatımla olayın kendine özgü tüm özellikleri dikkate alınarak saptanmalıdır.
Somut olayda suç niteliğinin belirlenebilmesi için dosyadaki tüm kanıtların birlikte ele alınarak değerlendirilmesi zorunludur.
Sanık ...’ın Samsun Polis Kriminal Laboratuarı tarafından tanzim edilmiş bulunan ekspertiz raporundan da anlaşılacağı üzere atışa engel mekanik herhangi bir arızası bulunmayan tabancası üzerinde bulunduğu halde, şikâyetçi ...’in minibüsüne sağ ön yolcu kapısından girmeden önce mağduru öldürme kastıyla hareket etmesi halinde mağduru silahla ateş edip vurma imkânı varken, bu fiili gerçekleştirmeden minibüse binmiş olması, minibüs içerisinde sanık ve şikâyetçinin beyanları ile karşılıklı darp yaşandığının sabit olmasına rağmen, sanığın araç içerisinde mağduru öldürme kastıyla hareket etmesi durumunda daha rahat bir şekilde öldürme olanağı var iken, şikâyetçiyi öldürmeye yönelik herhangi bir harekette bulunmamış olması, sanığın araçtan şikâyetçi tarafından itilip atıldığında yine üzerindeki silahı çıkarıp otomobilin sağ tarafında iken şikâyetçiye ateş etmemiş bulunması, sol tarafa geçtikten sonra olay yerinden aracı ile hareket edip gitmekte olan şikâyetçiye araçtan atılmanın sonunda engel bir neden yokken sadece bir kez ateş etmiş olması karşısında, sanığın öldürme kastının olmadığı, sanığın şikâyetçiye yönelik atışında yaralama kastıyla hareket etmiş olduğu" gerekçesiyle direnerek, sanığın önceki hükümdeki gibi kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine karar vermiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10.06.2014 gün ve 198986 sayılı “bozma” istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca 07.12.2016 gün ve 422-1177 sayı ile; 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde uyarınca kararına direnilen daireye gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Yargıtay 1. Ceza Dairesince 21.02.2017 gün ve 29-509 sayı ile, direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanık hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar itiraz edilmeksizin kesinleşmiş olup, direnmenin kapsamına göre inceleme sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkûmiyet hükmü ile sınırlı olarak yapılmıştır.
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığın eyleminin kasten öldürme suçuna teşebbüs mü, yoksa kasten yaralama suçunu mu oluşturduğunun belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
31.03.2006 tarihli tutanakta; aynı gün saat 09.00 sıralarında Bafra Devlet Hastanesine yaralı vaziyette intikal eden şikâyetçi ...'in, kendisine ait oto ile seyir halinde iken, daha önceden aralarında husumet ve tartışma bulunan sanık ... tarafından tabanca ile ateş edilmesi sonucu minibüsünün sol ön yan camından giren mermi ile sol kol alt bölümünden göğsü hizasından yaralandığını, kendi imkânı ile hastaneye intikal ettiğini beyan ettiği yönünde açıklamalara yer verildiği,
31.03.2006 tarihli olay yeri inceleme tutanağında; olay yerinde bir adet 9 mm çaplı boş kovan bulunduğunun bildirildiği,
Şikâyetçinin olay sırasında kullandığı araçta yapılan incelemeye ilişkin 31.03.2006 tarihli tutanakta; Ford marka minibüsün sol ön kapı camının kırık olduğu, kırık cam parçalarının minibüsün iç kısmına dökülmüş olduğu, minibüsün iç ve dış kısımlarında mermi isabet noktası, mermi çekirdeği ya da kovan gibi herhangi bir delile rastlanmadığı bilgilerine yer verildiği,
31.03.2006 tarihli olay, yakalama, muhafaza altına alma tutanağında; sanık ...'ın aynı gün saat 10.40 sıralarında teslim olarak, olayda kullandığını söylediği bir adet 9 mm çaplı el yapımı tabanca ve tabancaya takılı vaziyette şarjör ile içerisinde iki adet 9 mm çaplı MKE yapımı dolu fişeği teslim ettiğinin belirtildiği,
Şikâyetçi ... hakkında Samsun Adli Tıp Şube Müdürlüğünce düzenlenen 14.07.2006 tarihli raporda; sol orta aksiller hatta kurşun giriş deliği yarası olduğu, ksifoid üzerinde cilt altında kurşu