Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 3. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 259-468

Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Gülşehir Asliye Ceza Mahkemesince 21.05.2014 tarih ve 269-147 sayı ile sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına ve koruma ve tedavi amaçlı olarak güvenlik tedbirine hükmedilmesine ilişkin kurulan hükmün, sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 30.06.2016 tarih ve 1333-15341 sayı ile;
"Sanığın cezai ehliyeti konusunda dosyaya sunduğu özürlü raporunun onaylı sureti ve bu hastanede bulunan teşhis ve tedaviyi gösteren tüm belgeler ve sanıktan evvelce tedavi gördüğü sağlık kurumları sorulup bu kurumlardan da teşhis ve tedaviyi gösteren tüm belgeler celp edilip evraklarıyla birlikte İstanbul Adli Tıp Kurumu Gözlem İhtisas Dairesine gönderilerek müşahede altına alınması, bilahare Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Dairesine gönderilmek suretiyle cezai ehliyetinin bulunup bulunmadığı konusunda rapor aldırılması, iki dairenin raporları arasında çelişki bulunması hâlinde ise Adli Tıp Kurumu Genel Kurulundan rapor aldırıldıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
22.11.2016 tarihli oturumda bozma ilamına uyulmasına karar veren Gülşehir Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda 09.05.2017 tarih ve 245-185 sayı ile sanığın beraatine karar verilmiştir.
Bu hükmün katılan tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 05.07.2018 tarih ve 18124-12347 sayı ile;
"Dairemizin bozma ilamına uyulmasına karar verildiği hâlde yargılamaya devam edilerek sanığın hukuki durumunun tespit edilmesi gerekirken eksik kovuşturma ile 5271 sayılı CMK'nın 223/9. fıkrasının uygulanması imkânının bulunmadığı gözetilmeksizin kanuni ve yerinde olmayan gerekçe ile sanığın beraatine karar verilmesi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Gülşehir Asliye Ceza Mahkemesi ise 15.11.2018 tarih ve 259-468 sayı ile;
"Mahkememizin 09.05.2017 tarihli ve 245-185 sayılı kararına konu dosyasında, her ne kadar sanık hakkında cezai ehliyet konusunda rapor aldırılması ile ilgili ara karar kurulmuş olsa da, sonradan ara karardan dönülmüş ve sanığın beraatine karar verilmiştir. Buna ilişkin olarak ise CMK'nın 223/9. maddesinde düzenlenen 'Derhâl beraat kararı verilebilecek hâllerde durma, düşme veya ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilemez' hükmüne işaret edilmiştir. Bu manada toplanan deliller nazara alındığında sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair somut delilin bulunmaması, katılanda meydana gelen yaralanmanın sanıktan sadır olduğunu gösterir tanık beyanı, kamera kaydı, parmak izi yahut başkaca bir delil bulunmaması nedeniyle; sanık hakkında cezai ehliyetinin bulunup bulunmadığına dair rapor aldırılmasının yargılamaya katkı sağlamayacağı, yargılamayı sürüncemede bırakacağı kanaatine ulaşıldığından rapor tanzimi ara kararından dönülmüştür. CMK'nın 193/2. maddesine göre 'Sanık hakkında, toplanan delillere göre mahkûmiyet dışında bir karar verilmesi gerektiği kanısına varılırsa, sorgusu yapılmamış olsa da dava yokluğunda bitirilebilir' hükmü caridir. Bu kapsamda rapor tanzimi neticesinde 'cezai ehliyetin bulunmadığı' sonucu meydana geldiği takdirde dahi sanık hakkında verilmesi gereken hüküm 'ceza verilmesine yer olmadığına' hükmü olacağından dolayı rapor tanziminin suçun sübutuna ilişkin esasa bir etkisi olmadığından ve diğer yandan TCK'nın 32. maddesi yönünden alınacak raporun suç sabit olduğunda sanığın sorumluluğunu tespit edecek bir mahiyet taşıdığı anlaşıldığından ve mahkemece suçun sabit olmadığı konusunda kanaat oluştuğundan dolayı rapor tanzimine gerek görülmemiştir.
Bütün bu anlatılanlar ışığında sanığın inkara dayanan savunmasının aksini gösterir delil bulunmaması, aşamalarda uyumlu savunması, tanık ...'nın 'olay günü çocuklarım evde idi' şeklindeki beyanı karşısında; sanığın olayın gerçekleştiği sırada orada bulunduğuna ve müessir fiili icra ettiğine dair katılanın soyut beyanından başkaca delil bulunmadığı" gerekçesiyle bozma kararına direnerek sanığın önceki hüküm gibi beraatine karar vermiştir.
Direnmeye konu bu kararın da katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14.01.2019 tarihli ve 105663 sayılı "Bozma" istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gelen dosya, kararına direnilen Daireye gönderilmiş, inceleme yapan Yargıtay 3. Ceza Dairesince 11.03.2019 tarih ve 1002-5055 sayı ile direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına iade edilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanık ... hakkında hakaret ve tehdit suçlarından kurulan beraat hükümleri temyiz edilmeksizin, inceleme dışı sanık Gökçay Kaya hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı itirazın reddedilmesi suretiyle, tehdit suçundan kurulan beraat hükmü ise temyiz edilmeksizin kesinleşmiş olup, direnmenin kapsamına göre inceleme, sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmü ile sınırlı olarak yapılmıştır.
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlıklar;
1- Yerel Mahkemece sanık hakkında eksik araştırma ile hüküm kurulduğuna dair bozma kararına uyulduğu belirtildikten sonra bu karar doğrultusunda alınan ara karardan vazgeçilerek bozma kararında belirtilen eksiklikler yerine getirilmeden direnme kararı verilip verilemeyeceğinin,
2- Direnme kararı verilebileceğinin kabulü hâlinde eksik araştırma ile hüküm kurulup kurulmadığının,
Belirlenmesine ilişkindir.
Yerel Mahkemece sanık hakkında eksik araştırma ile hüküm kurulduğuna dair bozma kararına uyulduğu belirtildikten sonra bu karar doğrultusunda alınan ara karardan vazgeçilerek bozma kararında belirtilen eksiklikler yerine getirilmeden direnme kararı verilip verilemeyeceğinin değerlendirilmesinde;
İncelenen dosya içeriğinden;
Sanık hakkında kasten yaralama suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda ceza verilmesine yer olmadığına, koruma ve tedavi amaçlı olarak güvenlik tedbirine hükmedilmesine ilişkin Gülşehir Asliye Ceza Mahkemesince verilen 21.05.2014 tarihli ve 269-147 sayılı hükmün sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 30.06.2016 tarih ve 1333-15341 sayı ile; “Sanığın cezai ehliyeti konusunda dosyaya sunduğu özürlü raporunun onaylı sureti ve bu hastanede bulunan teşhis ve tedaviyi gösteren tüm belgeler ve sanıktan evvelce tedavi gördüğü sağlık kurumları sorulup bu kurumlardan da teşhis ve tedaviyi gösteren tüm belgeler celp edilip evraklarıyla birlikte İstanbul Adli Tıp Kurumu Gözlem İhtisas Dairesine gönderilerek müşahede altına alınması, bilahare Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Dairesine gönderilmek suretiyle cezai ehliyetinin bulunup bulunmadığı konusunda rapor aldırılması, iki dairenin raporları arasında çelişki bulunması hâlinde ise Adli Tıp Kurumu Genel Kurulundan rapor aldırıldıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması” isabetsizliğinden bozulmasına karar verildiği,
Yerel Mahkemece bozmadan sonra yapılan 22.11.2016 tarihli ilk oturumda “Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 2016/1333 esas ve 2016/15341 karar sayılı bozma ilamına uyulmasına karar verildi” şeklinde ara karar kurulduktan ve 27.12.2016 tarihli ikinci oturumda “Sanığın daha önce tedavi gördüğü Nevşehir Devlet Hastanesinin 08.08.2016 havale tarihli evrakı, 13.12.2013 tarihli Adana Dr. Ekrem Tok Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinin raporu ile birlikte diğer teşhis ve tedavi içeren raporlarla birlikte İstanbul Adli Tıp Kurumu Gözlem İhtisas Dairesine gönderilerek müşahade altına alınması ve bilahare Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Dairesine gönderilerek cezai ehliyetinin bulunup